Ο κρίκος

Βελούδινα πέπλα αγκάλιαζαν το κορμί της. Μια ανάσα
ξέφυγε από το στήθος της και πήρε μαζί της το
σκοτεινό φάντασμα που πάλευε να κυριεύσει την ψυχή
της. Μάταια όμως, γιατί ένα νέο φως είχε βρει το
δρόμο του μέσα της και παλεύοντας με το σκοτάδι
το είχε νικήσει για ακόμη μια φορά...

Η ψυχή της αναδύθηκε από το βυθό μιας κατάμαυρης
θάλασσας και κοίταζε τώρα μαγεμένη την ασημένια
ανταύγεια της πανσελήνου που καθρεφτιζόταν στο
νερό. Στο βάθος τρία πανύψηλα βουνά υψώθηκαν στον
ορίζοντα και το γαλάζιο τους χρώμα της θύμισε
ένα παλιό, γνώριμο τοπίο, μια αίσθηση που την
ανακούφισε και την έκανε να νιώθει ότι είχε πλέον
επιστρέψει...

Βυθισμένη στη λήθη περασμένων ονείρων και πλεγμένων
ιστών που έμοιαζαν να κρατούν ανόητα φυλακισμένη
την καρδιά της, σήκωσε το βλέμμα της ψηλά στον
ουρανό. Η μορφή ενός πλάσματος, που εξέπεμπε μια
αύρα αρχαίας οικειότητας τράβηξε την προσοχή της.
Και είχε ετούτο το πλάσμα μια λάμψη τόσο καθαρή,
δυνατή, οικεία και ζεστή, που αφέθηκε να την
παρασύρει στο ταξίδι του χωρίς καμία αντίσταση.

Υψώθηκε μαζί του και καθώς ταξίδευαν στον ουρανό,
η γαλάζια κορυφογραμμή έστελνε έναν απαλό κυματισμό
που οδηγούσε την κούνια που τους μετέφερε μέχρι το
τέλος των βουνών και ακούμπησε απαλά το κύμα πάνω
στη θάλασσα.

Σήκωσε το χέρι και της έδειξε ψηλά προς το φεγγάρι.
"Κοίτα, τώρα ξεκινά", της είπε το μυστηριώδες πλάσμα
που το φως από τα μάτια του την έκανε να χαμογελάσει.

Πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας το νερό άρχισε να
κυματίζει παράξενα. Η σελήνη κρύφτηκε για μια στιγμή
μέσα σε σύννεφα αλλόκοτου σχήματος, που οι ανταύγεια
της τα τρυπούσε και έστελνε τις ακτίνες της χαμηλά
πάνω στο κύμα. Σελήνη, σύννεφα και θάλασσα έμοιαζαν
να ακολουθούν τα βήματα ενός πανέμορφου χορού και
μια μελωδία πρωτόγνωρη συνόδευε εκείνο το ξέσπασμα,
που έμοιαζε με ουράνια τελετή. Κοίταζε μαγεμένη...

Συνεπαρμένη όπως ήταν από το θέαμα και τον ήχο, το
ψιθύρισμα του πλάσματος άγγιξε μαζί με την τελευταία
νότα της συμφωνίας την ψυχή της και τα λόγια "για σένα"
της δημιούργησαν την αίσθηση μιας αποκάλυψης που
πλημμύρισε την καρδιά της σαν ζεστή φωτιά. Μια λευκή
αραχνοΰφαντη κορδέλα στολισμένη με χρυσό φως
ξετυλίχτηκε από τη σελήνη, πέρασε τα πέπλα από τα
σύννεφα, παίρνοντας μαζί της τις ασημένιες ανταύγειες
και την αύρα της άχνης του κύματος. Σαν φίδι
κουλουριάστηκε γύρω από τον εαυτό της και φτάνοντας
μπροστά της άγγιξε απαλά το χέρι της και τυλίχτηκε
πάνω του...

28 / 2 / 2008