27η τέλεια!

Μέσα στης νύχτας την υπέροχη γαλήνη, τη σκοτεινή,
την πάνδημη, που ανέμελα ξετυλίγει τα μαύρα της
πέπλα και τα απλώνει παντού, ήσυχη, ήρεμη, σίγουρη,
ότι το φως της επόμενης μέρας θα αργήσει να έρθει,
ότι τα έργα της θα τραφούν για ώρες πολλές στο
σκοτάδι, θα χορτάσουν δύναμη, ενέργεια, πάθος,
πριν οι χαρούμενες νότες του ήλιου θελήσουν να
διεκδικήσουν το βάθος τους, χαρίζοντάς τους μια
κάπως πιο ανέμελη, πιο επιφανειακή και ανάλαφρη
χροιά...

Μέσα σε εκείνης της νύχτας την αργή σκοτεινιά και
τη χρονοβόρα διάρκεια, γεννιόντουσαν οι μεγάλες
προσπάθειες.

Ήταν νόμος αρχαίος, συμπαντικός, απαράβατος, ότι
τα αληθινά έργα της ψυχής γεννιόντουσαν δύσκολα,
πολλές φορές μέσα από άπειρες στείρες απόπειρες,
και παράξενους, ηττημένους αγώνες. Οι πολεμιστές
που επιχειρούσαν να αναμετρηθούν με τη νύχτα και
να βγουν νικητές, δοκιμάζοντας την αντοχή της, και
πείθοντάς την να τους δώσει το μυστικό κλειδί της
επιτυχίας τους, ξέφευγαν από τη σκοτεινή αιχμαλωσία
της, με το τρόπαιο της νίκης μαζί τους, ελευθερωμένοι
πλέον από τη βασανιστική τυραννία της γνώσης τους,
ότι η τελευταία τους προσπάθεια δεν είχε καταφέρει
να τιμηθεί με το στέμμα της τελειότητας που τόσο
πολύ επιθυμούσαν.

Και εκείνες οι προσπάθειες, σημαδεμένες συχνά με
έναν μυστικό αριθμό, είχαν κερδίσει το δικαίωμα
να λάμπουν ψηλά, στο στερέωμα της ανθρώπινης
δύναμης, κάνοντας τους δημιουργούς τους περήφανους,
καθιστώντας τους δίκαια κυρίαρχους στο έργο τους,
προκαλώντας τα πνεύματα της τέχνης και της επιστήμης
να προστατεύουν την πορεία τους, γνωρίζοντας ότι
για αυτές τις προσπάθειες, κάθε μάχη, κάθε αγώνας,
κάθε πόνος, αίμα, ή δάκρυ που χύθηκε, κάθε νύχτα
που χάθηκε, άξιζε τον κόπο...

Με πολύ αγάπη...