Σιωπηλή καρδιά

Η καρδιά μου, άηχη και σιωπηλή,
περπατά μέσα σε βαμβακερές κάλτσες
πάνω σε παχιά στρώματα χιονιού.
Με τεντωμένα αφτιά προσπαθεί να ακούσει
τη μουσική, αλλά τα πάντα γύρω της είναι σιωπηλά.
Δεν υπάρχει παρελθόν, μόνο ένα δυσβάστακτο παρόν
και ένα αβέβαιο μέλλον που την κοιτούν ανέκφραστα,
περιμένοντας κι αυτά...

Ο,τιδήποτε άλλο δεν είναι, παρά τα λόγια ενός μυαλού,
που παραλληρηματικά εκφράζει πιθανότητες, μα πώς
να τις χωρέσει όλες το ανθρώπινο μυαλό!

Μέσα στη σιωπηλή κρύπτη, το μόνο που μένει είναι
να καρτεράς πώς θα περάσει ο χρόνος, ή πώς θα
περάσεις μέσα από το χρόνο ακέραια και νικήτρια...