Όνειρο νύχτας με σελήνη...

Και εκείνη, τρομαγμένη, αλαφιασμένη, στην κορφή του βουνού να κοιτά το γκρεμό...
Ντυμένη χίλια χρώματα, παρδαλά και προκλητικά, χορεύοντας και λικνίζοντας το σώμα της
προσπαθεί να Τους αλλάξει γνώμη, να Τους παραπλανήσει...

Για ακόμη μια φορά, μια τελευταία φορά.

Χορεύει και τα πέπλα του φορέματός της ανεμίζουν σαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Χορεύει και τα χέρια της, σαν φίδια μαγευτικά υπνωτίζουν με την κίνησή τους το θεατή.
Χορεύει και τα μάτια της σε κοιτούν τόσο ικετευτικά και πονεμένα, που το μόνο που αναζητάς
εκείνη τη στιγμή είναι να πάρεις τη θέση της, να θυσιαστείς εσύ για εκείνη.

Μα Εκείνοι, μαυροντυμένοι, σοβαροί, πανάρχαιοι και πάνσοφοι παρακολουθούν ασυγκίνητοι.
Τα παιχνίδια της δεν Τους παγιδεύουν, ο χορός της δεν Τους συγκινεί.
Παραμένουν ασάλευτοι, δείχνοντάς της το πεπρωμένο μπροστά της: το χείλος του γκρεμού.

Εκείνη τώρα κλαίει. Το χρώμα στο πρόσωπό της ανακατεύεται με τα δάκρυά της και απλώνεται
στο πρόσωπό της, σχηματίζοντας ρυάκια με παράξενα, αλλόκοτα σχήματα. Τα χέρια της πέφτουν
κάτω άψυχα, και τα ρούχα της, σκισμένα από τον άνεμο, κολλημένα πάνω της, ρουφούν τον ιδρώτα της,
την αγωνία της και γίνονται ένα με αυτή.

Εκείνοι κοιτούν, δε μιλούν, μόνο δείχνουν...
Εκείνοι δε μιλούν, μόνο δείχνουν αδυσώπητα προς το χείλος του γκρεμού...

Εκείνη προχωρά παγωμένη μπροστά. Αντικροίζει το γκρεμό, χαιρετά και πέφτει...

Μα κοίτα, εκεί στο βάθος, πέρα από την πύλη του ορίζοντα σκίζεται ο ουρανός!
Ο ασημένιος αετός πλησιάζει και στο πέταγμά του τρομάζουν και παραμερίζουν όλα τα πουλιά.
Στο άκουσμα της κραυγής του, οι βράχοι του βουνού τρέμουν και κομματιάζονται.

Ο αετός πλησιάζει, ο αετός χαμηλώνει, ο αετός την προσκηνά.
Την κρατά απαλά και τη συνοδεύει...

Πού πάνε άραγε εκείνοι οι δύο τώρα;
Ίσως ο αετός να τη συνοδεύει στο μοιραίο της ταξίδι...
Ίσως ο αετός να κατάφερε να ξεγελάσει τη μοίρα και τους Αρχαίους και να βρήκε τον
τρόπο να νικήσει το πεπρωμένο.

Στην άκρη του ορίζοντα απλώνεται τώρα ένα βαθύ κόκκινο χρώμα.
Λίγες στιγμές απομένουν. Λίγες στιγμές ακόμη, ώσπου ο Νέος Χρυσός Βασιλιάς να γιορτάσει
για ακόμη μια μέρα την περίλαμπρη δόξα του!