Ναρκισσισμός

Ολοένα και περισσότερο συχνά σκέφτομαι τον ναρκισσισμό: πόσο πολύ μοιάζει με τη νιότη και πόσο δύσκολα τον εγκαταλείπεις όταν φτάσει εκείνη η στιγμή που οι περιστάσεις το απαιτούν. Τότε, χωρίς ναρκισσισμό νιώθεις μια απογοήτευση, μια ήττα. Αν όμως τον κρατήσεις ζωντανό παρά τα γεγονότα γίνεσαι γραφικός τύπος. Μα και πριν… κατά τη νιότη: επί σειρά ετών έπαιρνα μαθήματα ώστε να εγκαταλείψω τον ναρκισσισμό μου: υπερβολικός μου έλεγαν, δεν θα σε πάει μπροστά και έτσι σιγά – σιγά έμαθα να τον αφήνω πίσω μου μέχρι που ξύπνησα μια μέρα το πρωί, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και ένιωσα ότι μπροστά μου δεν υπήρχε τίποτε διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο πλάσμα σε αυτόν τον κόσμο. Πώς να αγαπήσεις το μη ξεχωριστό;