Τα λόγια

Σε φύλλα χαλκού θα χαράξω τα λόγια σου,
γλυκά, μαλακά, στρόγγυλα, όχι σε μάρμαρο,
όπου πληγώνει την πέτρα η σμίλη.

Κι όπως θα τα χαράζω θα χαϊδεύω απαλά τις καμπύλες τους,
θα αγγίζω με τα χέρια μου τυφλή τις γραμμές τους,
ψηλαφώντας τα αργά - αργά, παρατείνοντας το χρόνο,
που τα λόγια σου θα φτάνουν, θα αγγίζουν την καρδιά μου.

Έτσι, μπορεί εκείνα τα λόγια,
που ίσως σκέφτηκες και έγραψες σε μια στιγμή
να με κυριεύουν αργά, νοσταλγικά για ώρες...

Έτσι, μπορεί εκείνα τα λόγια,
που ίσως σκέφτηκες και έγραψες σε μια στιγμή
να κρατήσουν στον ήχο τους μια γεύση αιωνιότητας...