Η προσδοκία

Η προσδοκία ανάμεσα στη χαρά και στη μελαγχολία,
χορεύει, και τα πόδια της τρέμουν από αγωνία.
Τα χέρια της αδύναμα σφίγγουν κι αφήνουν τα άλλα.

Η προσδοκία πανέμορφη, μούσα των ονείρων,
με το ένα της μάτι χαίρεται, με το άλλο μάτι κλαίει,
και ικετεύει σιγανά το χρόνο να περάσει.

Η προσδοκία αναριγά, στο φύσημα του ανέμου,
το νιώθει, ή ώρα έφτασε η μοίρα να διαλέξει,
αν θα φιλήσει τη χαρά, ή τη μελαγχολία.